Fonte: odairpoetacacerense.blogspot.com |
Tempo infinito é sodade
Tempo de spera é tormenta
Longe de bo é castigo
Ai nha cretcheu que sodade!
A’m dzê mar pa el leva-me
Na ondular de sê ondas
El dzê el ca podê
Mode sofrimento é grandeza de
alma
Ai nha cretcheu que sodade
Nês vazio de bo ausência
A’m contá dias
A’m tchora
Ma tempo ca ti ta passa
Senhor Deus de céu
Bocê trazê-me de volta
Nha cretcheu na terra longe
Pa m’braçal
Pa m’bejal
Pa m’dzêl ma sem el
Es vida é um tormenta!
Agosto de 2010
Um poema que se enquadra no tradicionalismo da nossa morna sentimental. Singelo, de sabor popular, fiel à temática da partida e da saudade.
RépondreSupprimer